Schoolmeester
Cornelis is een 34 jarige visserman en woont samen met zijn vrouw en 2 kinderen op het mooie Urk. In zijn schaarse vrije tijd beoefend hij ook de hengelsport. Bijna elke zaterdag is Cornelis met zijn hengel te vinden naast verschillende wateren om snoeken te vangen. “Ik vind het ook prachtig om jonge kinderen dingen te leren en te zien opgroeien. Als ik geen visserman kon worden had ik schoolmeester geworden. Wie weet stap ik ook nog wel eens over maar dat mag nu nog niet van mijn vrouw.” Verteld Cornelis lachend.
Met de paplepel ingegoten
Voor Cornelis was het bijna vanzelfsprekend dat hij visserman werd. “Ik kom uit een vissersfamilie en het stokje is aan mij doorgegeven. Vroeger wilde ik altijd boer worden. Wij gingen altijd op vakantie naar een boerderij en dat wilde ik ook. Maar visserij werd er natuurlijk met de paplepel in gegoten. Ik vaar nu samen met mijn 26 jarige broer op de kotter. Met deze kotter vissen we veelal vanuit IJmuiden op garnalen op de Noordzee.” Aldus de garnalenvisser.
Weinig gekke dingen
In zijn jaren op zee heeft Cornelis nog weinig gekke dingen mee gemaakt, vertelt hij. “Wij hebben wel een keer een smal leren koffertje met een cijferslot opgevist. Na een kwartiertje scharrelen ging het koffertje open en troffen we een mooie biljart keu aan. Toen wij nog met de UK-93 met staandwant visten kregen we een keer controle van de AID. Omdat wij net onze netten aan het uitzetten waren moesten ze even wachten en tijdens het wachten voeren ze met het rubberbootje onze netten in. De controle hebben we uiteindelijk niet gehad.” Lacht Cornelis.
Een échte doorzetter
Een echte visserman moet volgens Cornelis beschikken over doorzettingsvermogen. “Zonder doorzettingsvermogen ga je het in deze tijd echt niet redden. Je moet ook leren om tevreden te zijn met wat je vangt. Er zijn altijd vissers die meer vangen dan jij. Dat is denk ik het belangrijkste wat ik van mijn vader heb geleerd.” Aldus de visserman.
Samenspel van de natuur
Het mooiste van de visserij is voor Cornelis natuurlijk ook de vrijheid op zee. “Maar ook het op en onder zien gaan van de zon is elke dag weer een feestje. Elk type weer heeft wel iets moois. Het samenspel van de natuur is gewoon prachtig om te zien. Maar ook het thuiskomen bij mijn vrouw en kinderen na een week vissen blijft toch heerlijk.” Vertelt Cornelis.
Iedere week feest
Het weg zijn thuis vormt voor de visserman ook meteen het grootste nadeel. “Je bent gewoon een week weg dus je mist van alles, met de kinderen bijvoorbeeld. Aan de andere kant maakt dat het thuis komen wel extra leuk want het is iedere week weer feest. Andere dingen waar ik tegen aan loop in de visserij is uiteraard de absurde regelgeving. Als je tegenwoordig alleen al ziet wat er qua volgapparatuur in de brug staat is dat niet normaal meer.
De toekomst
Over de visserij over 20 jaar durft de visserman nog niet veel te zeggen. “Ik hoop dat er dan überhaupt nog visserij mogelijk is. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de SDG 2030 agenda ben ik bang van niet, maar ik hoop natuurlijk van wel. Mocht mijn zoon het bedrijf van mij en mijn broer in de toekomst over willen nemen hoop ik wel dat dat dan nog mogelijk is. Tot nu toe is het bedrijf doorgegeven van vader op zoon maar als mijn zoon dat niet wilt hoeft het zeker niet. Hij is nu 7 jaar oud en wel een paar keer mee geweest maar je weet het nooit natuurlijk.” Vertelt Cornelis. “Ik en mijn broer hebben het bedrijf van onze vader over mogen nemen voor het symbolische bedrag van één euro en ik hoop dat ik dit later voor mijn zoon ook mag doen.”
De Nederlandse Vissersbond
Voor Cornelis is de Nederlandse Vissersbond vooral een ondersteunende factor. “Zij regelen veel op het gebied van bemanningszaken en vergunningen. Dit is voor mij ontzettend handig want zo kan ik in het weekend meer tijd doorbrengen met mijn vrouw en kinderen.”
